What do you know... Ook Uluru lag onder de wolken. Het weerbericht was ook hier niet veel belovend. Bij ons vertrek hier werd een temperatuur van 27 graden beloofd, maar wij moesten het doen met minstens 10 graden minder en wolken. Het voordeel was wel dat het 's nachts niet te hard afkoelde.
Ons verblijf in de Emu Walk Appartments was onberispelijk en contemporary. Een echte luxe na alle andere low budget cottages (buiten het huis van tante Marjan gerekend :-D). Door een vertraging van een uur bij Jetstar, moesten we bijna onmiddellijk naar de verplichte verwelkoming, waar veiligheidsreglementen voor tijdens de wedstrijd werden toegelicht. We hadden echter meer geluk dan de Virgin-klanten, want die waren halverwege terug moeten keren naar Sidney door problemen. Zij kregen wel de kans om de volgende dag later te starten met hun wedstrijd. Het gaat hier namelijk om de ervaring en niet om de plaats die je behaalt.
De woestijn onder de wolken... Groener dan normaal door recente regenval. Kata Tjuta zichtbaar in de verte.
Verwelkoming door het organiserend comite.
Verwelkoming door de inheemse bevolking.
De dag van de wedstrijd werd een ontbijt om 5u beloofd, maar door miscommunicatie met het hotel, werd dat 5u30. We hadden dus een half uur langer kunnen slapen... Om 6u45 vertrok de bus met atleten en sympathisanten naar de vertrekplaats. Vlak voor de start beleven we even een paniekmomentje wanneer Jurgen zijn loopshirt met chipnummer niet vindt in zijn rugzak. Is die eruit gevallen door nog mutsen en sjaals bij in de rugzak te proppen?!? Snel even in het tentje checken waar hij zijn steunkousen had aangetrokken en daar lag zijn shirt gelukkig op hem te wachten. Adrenalinelevel op wedstrijdpeil en dus klaar voor de start om 7u45. Tijdens de wedstrijd amuseren de kinderen zich met hun bal en de lokale jeugd. Nadat de schoolkinderen een uur later ook vertrekken voor een wedstrijd van 6 km, volgen wij een deel van het parcours om Jurgen halfweg aan te moedigen en een gelleke aan te geven. Omdat ik verwonderd was om hem als eerste te zien doorkomen, vergeet ik enkele mooie foto's te maken van Jurgen in actie met de Uluru op de achtergrond. Ik hoop dat hij geen te zware inzinking krijgt en zijn eerste plaats kan aanhouden. Hij heeft half weg in ieder geval al een grote voorsprong op de 2de.
Omstreeks 10u30 wordt afgeroepen dat de eerste van de marathon op 3 km wordt gesignaleerd. Ik kruis mijn vingers en hoop dat het Jurgen is. Even later zie ik zijn silhouet verschijnen uit de laatste bocht, HOERA! Jurgen wint de Australian Outback Marathon 2015!!!
Vroeg klaar aan de startplaats.
Ook de belgen zijn welkom.
Shirtje gevonden en klaar voor de start.
En ze zijn weg ...
Ondertussen de tijd doden met de bal en de lokale jeugd.
De papa tegemoet gaan om aan te moedigen en een gelleke aan te geven. Uluru op de achtergrond!
Is dat Jurgen die daar aankomt als eerste?! Ja, snel een gelleke aangeven en een foto.
En daar is hij dan! De winnaar van de Australian Outback Marathon 2015!
Poseren voor een horde fotografen. Plots een beroemdheid in de Outback.
Terwijl papa op adem komt, supporteren de kinderen voor de 2de aankomer, een zwitser. Hij zal in het algemene klassement als 3de eindigen, omdat een Virginklant later nog een snellere tijd zal lopen.
Het loopshirtje dat we kregen met de loopnummer en de medaille.
